Mechanizmy obronne

Mechanizmy obronne to metody mające na celu ochronę osobowości i zmniejszanie lęków poprzez radzenie sobie z konfliktami. Są to zazwyczaj nieświadome sposoby unikania pewnych odczuć, ale
mimo że one głównie pozytywnie pomagają, to ciągłe ich stosowanie może wejść w nieprzyjemny nawyk.


Mechanizmy te mogą dzielić się na metody: 

•  unikania
•  przemieszczania
•  zniekształcania rzeczywistości
•  przyjmowania cudzych zachowań 

Metody unikania:

• Represja (wyparcie) to wypchnięcie z świadomości myśli i odczuć, wspomnień, fantazji oraz pragnień przez ich bolesne znaczenie, jednak pomimo tego wyparte myśli nadal istnieją i mogą powrócić pod wpływem alkoholu, we śnie lub przez chorobę.
• Supresja (tłumienie) to dobrowolne stłumienie uczuć (itd.), odwrócenie od nich uwagi i zamienienie na przyjemniejsze. Tak jak w represji nadal istnieją.
• Nadmierna samokontrola to usilne kontrolowanie własnych emocji i zachowań.
• Prokrastynacja (zwlekanie) to tendencja do odkładania czynności na później z powodu braku silnej woli, zainteresowania czynnością lub obawą przed porażką (itp.)

 Metody przemieszczania:

• Fiksacja to ciągłe trzymanie się wyuczonych już wcześniej mechanizmów, przez co nie są dopuszczane inne myśli, które powodują uczucie lęku czy frustracji. Przeszkadza to w dalszym rozwoju, gdyż osoba, która stosuje ten mechanizm, odmawia dalszych kroków rozwojowych. 
• Regresja to powrót do zachowania z wcześniejszej fazy rozwoju, kiedy to dana osoba stała wobec konfliktowej sytuacji. 
• Sublimacja to przesunięcie energii seksualnej lub agresji na inne przedmioty albo czynności (np. na wykonywanie jakiejś dziedziny sportu czy innej pasji).
• Kompensacja to podejmowanie pewnych działań w celu pokonania niższości; nagradzanie siebie za jakieś braki.
• Acting-out to utrata kontroli nad własnym zachowaniem 

Metody zniekształcania rzeczywistości:

• Zaprzeczanie dotyczy uczuć oraz faktów, które są ignorowane oraz interpretowane w sposób łagodniejszy, ale mało trafny. Ukrywa wydarzenia przed świadomością. 
• Fantazjowanie używane jest, aby uciec od rzeczywistości (lęków, frustracji itp.) i zaspokoić swoich pragnień w wyobraźni.
• Idealizacja to niedostrzeganie i zaprzeczanie jakimkolwiek wadom danej osoby, przedmiotu (itd.).
• Dewaluacja dotyczy obniżania własnej wartości i wyolbrzymiania negatywnych cech.
• Projekcja to nieświadome przypisywanie własnych, nieprzyjemnych odczuć innej osobie lub osobom.
• Racjonalizacja to zaprzeczanie prawdziwym motywom działania (własnego lub innych) przy bardziej logicznych i akceptowanych przez społeczeństwo.
• Rozszczepianie to podział ludzi, przedmiotów, sytuacji (itd.) na dobre i złe.

Metody przyjmowania cudzych zachowań:

• Identyfikacja dotyczy przybierania przez jednostkę cudzych cech i sposobu zachowania - upodobnianie, utożsamianie się z innymi ludźmi, przyjmowanie ich myślenia, pragnień, celów itd.
• Internalizacja to przyjmowanie narzuconych wcześniej postaw, wartości i poglądów oraz uznanie za własne.
• Introjekcja jest powiązana z identyfikacją i podobnie jak ta polega na przyjmowaniu postaw itp., ale tylko jeden wybrany aspekt innej osoby/osób zostaje przyjęty przez jednostkę.