Stres i sposoby radzenia sobie z nim

Stres, spowodowany wieloma różnymi sytuacjami, z reguły nie jest miły. Oczywiście każda osoba reaguje inaczej, a nawet czasem niektórzy nie odczuwają go wcale. Zakłóca nam równowagę i prawidłowe funkcjonowanie.

Objawami są poddenerwowanie, trudności ze skupieniem uwagi lub podejmowaniem decyzji, irytowanie się i niecierpliwość, częstsze sięganie po alkohol (w teraźniejszym świecie nie tylko dotyczy to dorosłych), huśtawka nastrojów, jedzenie więcej lub mniej niż zazwyczaj, a także uznawanie nawet drobnych prac za trudne.


A jak sobie z nim radzić? Żadne metody nie działają w stu procentach, ale warto "walczyć", chociaż by minął na chwilę. Nie należy się nim dodatkowo zamartwiać, bo to z pewnością pogorszy stan.

-Najlepiej robić sobie "mały wf" kilka dni w tygodniu przez ok. 30 minut, ale oczywiście nie przed snem, bo wtedy można mieć problem z zaśnięciem. Ćwiczenia fizyczne pozwolą wyładować gniew.
-Kolejnym pomocnym sposobem jest medytacja, w tym przypadku można stosować to przez dowolną ilość czasu - tyle, ile kto potrzebuje.
-Nie warto dołować się dodatkowo smutnymi piosenkami czy filmami bądź myślami. Warto włączyć sobie jakiś zabawny film lub anime i poprawić sobie humor.
-Lepiej nie odkładać żadnych prac domowych itp. na później, bo może to spowodować większy stres. (np. Zadanie domowe ze szkoły, które było zapowiedziane miesiąc temu, jest na jutro, a ja jeszcze nie mam go zrobionego!)
-Dobrze zasypiać i budzić się o stałych porach, to samo może się tyczyć spożywania posiłków - o wiele lepiej się wtedy można poczuć, sama to mogę potwierdzić.
I ostatnia, bardzo ważna sprawa! Najlepiej unikać szerokim łukiem różnych napoi alkoholowych, kawy i tytoniu.

Tak naprawdę dużo można pisać o sposobach na stres, bo łatwo się pisze i mówi, ale trudniej robi. Tym, którzy walczą ze stresem, życzę powodzenia. Czytałam kiedyś, że istnieje "stres pozytywny". Osobiście nie wyobrażam go sobie, ale jestem ciekawa, jak wtedy człowiek się czuje.

O asertywności

           
                                   Masz prawo:

• prosić o to, czego chcesz, ale nie wymagać tego
• mieć i wyrażać swoje zdanie
• podejmować decyzje i ponosić tego skutki
• popełniać błędy
• zmieniać zdanie
• do swojej prywatności
• postępować nielogicznie i nie uzasadniać tego
• nie wiedzieć, nie rozumieć, nie znać
• odnosić sukcesy

Asertywność - zachowanie, które pozwala nam zdecydowanie i konkretnie wyrażać swoje potrzeby oraz uczucia innym ludziom, bez naruszania w jakikolwiek sposób ich praw. U ludzi asertywnych krytyka nie budzi lęku.

Chcąc być asertywnymi osobami, musimy:
-zdecydować, czego chcemy i czy jest to uczciwe
-wyraźnie o to prosić
-otwarcie wyrażać nasze uczucia
-nie bać się podejmować ryzykownych decyzji
-wyrażać i przyjmować uczciwą krytykę
-przyjmować i mówić innym komplementy

Ale nie wolno nam:
-zmyślać czegoś
-ukrywać, tłamsić swoje uczucia
-znęcać się nad innymi
-owijać w bawełnę


Reakcje na pojawienie się problemu:
-ucieczka (bierność)
-walka (agresja)


Niewiele osób jest podatnych na krytykę, wielu z nich unika krytyki, bierze ją sobie do serca lub reaguje na nią agresją.


Egoizacja - technika, która polega na wcieleniu się w daną postać (członka rodziny, znajomego) na kilka minut, opisanie jej i ocenę sytuacji (wyrażone w 1 osobie).

Potwierdzenie negatywne - technika, polegająca na spokojnym zgodzeniu się z autentyczną krytyką  negatywnych cech.

Mgła - technika, która polega na spokojnym przyznaniu, że w tym, co słyszysz, być może jest część prawdy.

Pytanie negatywne - technika, polegająca na zachęcaniu do krytyki twojego zachowania.

Oprócz osób asertywnych istnieją jeszcze dwa typy:
-uległe (nie potrafią wyrażać swoich uczuć, są zależne od innych, nieśmiałe, niepewne siebie)
-agresywne (uczucia wyrażają w sposób agresywny, chcą dominować, są zbyt pewne siebie)

O manipulacji

Na podstawie książki* manipulacja to: wiązanie, ujarzmianie. Człowiek poddający się manipulacji  jest jak spętany łańcuchem. Jest sterowany i nie może się swobodnie poruszać. Jego wola jest sparaliżowana, jest wywłaszczony z własnych myśli i staje się marionetką.

Na podstawie wikipedii: "Manipulacja (łac. manipulatio - manewr, fortel, podstęp) – w psychologii oraz socjologii to celowo inspirowana interakcja społeczna mająca na celu oszukanie osoby lub grupy ludzi, aby skłonić je do działania sprzecznego z ich dobrem, interesem. Zazwyczaj osoba lub grupa ludzi poddana manipulacji nie jest świadoma środków, przy użyciu których wywierany jest wpływ. Autor manipulacji dąży zwykle do osiągnięcia korzyści osobistych, ekonomicznych lub politycznych kosztem poddawanych niej osób."

Celem manipulacji nie jest pozyskiwanie czy wywarcie wpływu na pewne określone grupy ludzi, ale wywarcie totalnego wpływu. Sposób myślenia i postępowania wszystkich ma być ujednolicony.
Nacisk środków masowego przekazu sprawia, że jednostka boi się mieć zdanie inne niż opinia publiczna. Ludzie obawiają się wyśmiania, jeśli nie będą mieć np. najnowszego telefonu czy markowych ubrań, które były w reklamie i mają opinię m.in fenomenu. Reklama świadomie apeluje do słabości jej odbiorców. Manipuluje tęsknotą do posiadania nieosiągalnych realnie przymiotów.

Manipulacja:
-to próba wytworzenia nowych potrzeb poprzez nowe bodźce
-posługuje się uczuciem strachu. Najpierw je wznieca, a potem wskazuje drogę wyjścia - "odpowiednią" (przykładem takiego manipulatora jest Hitler)
-to właściwie dezinformacja, czyli świadoma, błędna informacja
-posługuje się kłamstwem, największym z nich jest oszustwo językowe

Manipulatorzy bazują na emocjach i ukrywaniu faktów.

Język reklamy to język haseł. Hasła są skrótami działającymi na emocje. Nie dopuszczają krytyki i zwodzą pozorną logikę.


Nie ma określonych metod zabezpieczania się przed manipulacją, można wyczulić się na jej cel działania, ale emocje i tak prawdopodobnie będą górować, jeśli reklama trafi "w czuły punkt" czyli naszą słabość.



*Na podstawie książki Petera Hahne "Siła manipulacji".

Zaburzenia

Według wikipedii:
"Zaburzenia psychiczne - utrudnienia funkcjonowania społecznego lub psychicznego jednostki, noszące znamiona cierpienia, zlokalizowane wokół objawu osiowego. Pojęcie zaburzenia wiąże się z pojęciami zdrowia psychicznego, normalności zachowania oraz jego patologii."




Rodzaje:
-zaburzenia psychiczne organiczne, włącznie z zespołami objawowymi (np. zespół czołowy)
-zaburzenia psychiczne i zachowania spowodowane używaniem środków (substancji) psychoaktywnych (alkohol)

-zaburzenia typu schizofrenii (schizotypowe) i urojeniowe (np. schizofrenia)
-zaburzenia nastroju (afektywne) (np. depresja)
-zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną (np. fobia)
-zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi (np. bulimia, anemia)
-zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych
-upośledzenia umysłowe (np. niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim)
-zaburzenia rozwoju psychicznego (psychologicznego) (np. autyzm dziecięcy)
-zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym (ADHD)
-zaburzenia psychiczne bliżej nie określone





Upośledzenie umysłowe - jest to stan i stwierdza się go, gdy osoba ma znacząco niższy poziom inteligencji w połączeniu z trudnościami życiowymi


Objawy depresji:
-Zmiana apetytu
-Utrata zainteresowania tym, co sprawiało radość (z seksem włącznie)
-Myśli o śmierci lub samobójstwie
-Odczuwanie smutku, przygnębienia
-Utrata energii  i ciągłe wrażenie zmęczenia
-Poczucie braku wartości, winy
-Problemy ze snem albo ciągła senność

-Problemy z koncentracją, pamięcią



Schizofrenia:
-ciężkie zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje załamanie się procesów spostrzegania
i myślenia, czemu często towarzyszą halucynacje i urojenia (np. widzenie potworów, słyszenie głosów)
-obliczami schizofrenii są:

*zdezorganizowana
*katatoniczna
*paranoidalna
*niezróżnicowana 

*utajona
-czynniki, jakie wypływają na powstanie schizofrenii:

*geny

*rozwój preratalny

*życie rodzinne
*wpływy kulturowe



Urojenia - fałszywe przekonania, które bierze się za prawdziwe. Rodzaje urojeń:

-prześladowcze - przekonanie o spisku innych, obserwowaniu lub atakowaniu
-wielkościowe - przekonanie o swoim wyjątkowym znaczeniu
-urojenia, że jest się kontrolowanym - przekonanie, że myśli i ruchy są kontrolowane za pomocą sznurków jak u marionetki lub fal radiowych


Halucynacje - imaginacyjne spostrzeżenia zmysłowe, które są uważane za rzeczywiste. Najczęściej spotyka się halucynacje (omamy) słuchowe - "głosy".






Anoreksja - głodzenie się, które najczęściej występuje u młodych dziewcząt (np. z powodu kompleksów, w celu przypodobaniu się innym itd.)

Bulimia - zaburzenie, w którym człowiek przejada się (obżera się) i przeczyszcza (próbuje pozbyć się tego, co zjadł np. wymiotując) (np. z powodu problemów rodzinnych, stresu)

Kompulsywne przejadanie się  - diagnoza stawiana osobie, która zjada duże ilości pożywienia, nie starając się w żaden sposób go usunąć w celu zmniejszania lub utrzymania masy ciała.

Wspólne cechy anoreksji, bulimii, kompulsywnego przejadania się:
-niskie poczucie własnej wartości 

-obsesyjne zainteresowanie pożywieniem

-depresja

-wypaczony obraz własnego ciała

-uczucie bezsilności

-wahania nastrojów

-używanie problemów do "rozwiązywania" innych problemów



Fobia - intensywny i irracjonalny lęk przed określonym przedmiotem, zwierzęciem, owadem, sytuacją, człowiekiem. Np.
-Agorafobia  - lęk przed opuszczeniem bezpiecznego miejsca np. domu
-Dysmorfofobia - Nadmierne niepokojenie się i martwienie defektem swojego wyglądu, często drobnym lub wyimaginowanym
-Lęk społeczny - osoby cierpiące na to zaburzenie, unikają kontaktów społecznych z powodu lęku oceny przez innych oraz przed publicznym poniżeniem lub ośmieszeniem
-Mizoandria - nienawiść lub silne uprzedzenie wobec mężczyzn
-Ailurofobia - lęk przed kotami (cierpieli na nią Bonaparte, Mussolini, Hitler itp.)
-Nyktofobia - lęk przed nocą, ciemnością
-Heksakosjoiheksekontaheksafobia - lęk przed liczbą 666

Metody poprawiania humoru

Każdy człowiek od czasu do czasu miewa różne humory - raz lepsze, raz gorsze. Powodów można wymieniać w nieskończoność... Szkoła, praca, rodzina, związki, znajomi itp. Metody, które wymienię poniżej, niekoniecznie muszą działać, ale zawsze mogą pomóc nam... np. odciągnąć od zmartwienia lub też pomóc przemyśleć pewne sprawy. Mogą to być np.:
-słuchanie muzyki
-ćwiczenia fizyczne
-spacer
-oglądanie telewizji
-uprawianie seksu
-jedzenie (z umiarem)
-zastosowanie technik relaksacyjnych
-rozmowa z kimś, osobista lub przez telefon
-przebywanie w samotności
-unikanie osoby lub rzeczy, która nas przygnębia
-wykorzystanie poczucia humoru (np. czytając dowcipy lub słuchając je od kogoś)
-zajęcie się hobby
-próba spojrzenia z innej strony
-wyjście gdzieś ze znajomymi

Budowa mózgu

Elementy mózgu i ich funkcje:

1) Pień mózgu:
-reguluje stan fizjologiczny organizmu
2) Rdzeń przedłużony:
-reguluje oddychanie i bicie serca
3) Most:
-reguluje czynność mózgu w czasie snu
4) Wzgórze:
-stacja przekaźnikowa między zmysłami i korą mózgową
5) Móżdżek:
-organizuje fizyczną równowagę i ruch
6) Układ limbiczny:
-reguluje motywy, popędy, uczucia i niektóre przejawy pamięci
7) Hipokamp:
-gra główną rolę w pamięci długotrwałej
8) Ciało migdałowate: 
-odgrywa role w agresji, pamięci, emocjach, podstawowych popędach
9) Podwzgórze:
-kieruje jedzeniem, piciem, pobudzeniem seksualnym, temperaturą ciała
10) Kora mózgowa:
-reguluje wyższe poziomy myślenia i odczuwania
11) Półkule mózgowe:
-każda pośredniczy w innych procesach poznawczych i emocjach

Stadia psychoseksualne

Dzieci osiągają satysfakcję poprzez ukierunkowanie libido do rożnych części ciała. Rozwój psychiczny i emocjonalny zależy od interakcji ze społeczeństwem i lęków związanych z tymi strefami.

W stadium oralnym energia libido koncentruje się na ustach, w analnym w okolicach odbytu, w fallicznym skupia się na narządach płciowych (penisie i łechtaczce) i uczuciach. W latencji następuje spadek libido - w tym stadium rozwija się sprawność intelektualna i społeczna, natomiast w stadium genitalnym znowu pojawia się zainteresowanie, które mają tu swój 'finał' - a dokładniej przyjemność seksualna dojrzewa i skupia się na penisie oraz pochwie (narządach rozrodczych).

Poczucie winy i niepokój - mordercy teraźniejszości.

W dzisiejszych czasach tym, co niszczy nam radość z aktualnie przeżywanych chwil, są niepokój o przyszłość i poczucie winy związane z przeszłością. Większość z nas właśnie w ten sposób spędza czas... Rozmyślając nad rzeczami, na które nie ma się wpływu. Poczucie winy może powodować niską samoocenę, a niepokój może być sytuacją stresującą.

Poczucie winy jest związane z przeszłością i powoduje poczucie niemocy w bieżących chwilach przez to, co kiedyś wydarzyło się. Jeśli poczucie winy przekształca się w uczenie się na błędach, to jest zdrowym rozwojem."Było, minęło" - bardzo proste do zapamiętania słowa, które z pewnością ułatwiają pozbycia się poczucia winy. Złe samopoczucie wcale nie zmieni przeszłego zachowania.
Są dwie przyczyny, sprawiające, że wina jest elementem systemu emocjonalnego człowieka. To poczucie: zostało wpojone w dzieciństwie i pozostaje śladem w życiu dorosłej osoby lub jest reakcją u dorosłego człowieka spowodowaną naruszeniem jakichś zasad, jakie przestrzega - to drugie nie ma jakiegokolwiek połączenia z okresem dzieciństwa. Metody wywoływania poczucia winy najczęściej stosują rodzice, mówiąc o poświęceniu dla swoich dzieci (przeważnie wtedy, gdy ich pociechy chcą np. samodzielności), partnerzy/partnerki, stosując powiedzenie "Gdybyś mnie kochał to...". Nie tylko rodzice, ale i dzieci potrafią wywoływać poczucie winy. Pojawia się ono również w szkole oraz w parze z religią, seksem, odpokutowaniem win w więzieniu itp.

Gdybyśmy chcieli wyeliminować z naszego życia poczucie winy, to powinniśmy zacząć od spojrzenia na przeszłość, jak na coś, na co TERAZ nie mamy żadnemu wpływu i możliwości zmian bez względu na chęci. Przede wszystkim powinno się bronić przed wywoływaniem poczucia winy przez bliskich, reagując argumentami (tylko nie agresywnie). Również warto byłoby przeanalizować samego siebie i swoje wartości oraz zaakceptować cechy, jakie otoczenie odrzuca w nas.

Pomimo że poczucie winy jest czymś złym, to ma też swoje zalety... Można unikać ryzyka i wysiłku, zrzucając odpowiedzialność na przeszłość jak również na innych. Odpowiedzialność za brak rozwoju i nie robienie nic sensownego także można zrzucić na przeszłość (zamiast obwiniać siebie). Poczucie winy jest dobrym sposobem na uzyskanie współczucia/litości ze strony innych.

Natomiast niepokój uniemożliwia nam jakąkolwiek aktywność w teraźniejszości przez coś, co może (ale nie musi) wydarzyć się w przyszłości. Do przyczyn niepokoju zaliczane są m.in choroby, praca, sytuacja finansowa, opinia innych o nas samych, śmierć, wystąpienia publiczne itd. Są to najczęstsze obawy. Tak samo jak w poczuciu winy, tak i dzięki niepokoju mamy korzyści... Można uciec od teraźniejszości, zajmując się niepokojem o przyszłość - rozmyślanie jest o wiele prostsze niż samo działanie. Zmartwienia służą jako usprawiedliwienia i tłumaczenia różnych zachowań ludzi. Ostatnią dość istotną sprawą jest troska innych o nasze zdrowie - choroby, którymi się martwimy, mogą zostać spowodowane właśnie przez takie rozmyślanie.

By pozbyć się niepokoju z naszej codzienności, powinniśmy traktować teraźniejszość według jej roli (czyli do przeżywania, a nie martwienia się o dalsze losy). Można stawić czoło zmartwieniom, a wcześniej sporządzić listę, o czym ostatnio był niepokój. Pytanie o to, czy ten niepokój coś zmieni w naszym życiu, mogłoby naprawdę dobrze pomóc wrócić z powrotem 'na Ziemię'.

Tak oto eliminując poczucie winy i niepokój możemy stać się ludźmi wykorzystującymi w pełni własne życie oraz mamy możliwości skupienia się w stu procentach na sobie i aktualnych chwilach. Mimo wszystko brzmi to dość łatwo, ale w rzeczywistości większość ludzi na świecie popełnia te błędy, tracąc teraźniejszość w tak prosty sposób. Zachęcam do korzystania z radości bieżącego czasu niżeli myśleniem o tym, co nam dalekie.

Nowy rozdział.

Witajcie!

-Do czego nawiązuje tytuł tego posta?
Wbrew pozorom nie jest to nowy rozdział książki, lecz początek mojego bloga o psychologii.
Założyłam go z powodu, że psychologia to moje wielkie zainteresowanie (jedno z najbardziej ulubionych), więc postanowiłam ją opisywać co nieco na moim blogu "Więcej niż dusza". Tytuł posta to porównanie mojego pierwszego wątku powitalnego do `nowego rozdziału książki` - oba rozwijają dalszą część pracy.

-Dlaczego blog nazywa się "więcej niż dusza"?
Tytuł bloga nawiązuje m.in do tego, że wszystko, co istnieje i żyje - ludzie, zwierzęta, to coś więcej niż dusza (słowo 'dusza' z mojego tytułu jest cząstką drugiego słowa, jakim jest 'psychologia' - psyche to dusza, logia - myśli). W religiach oznacza ona rzecz niematerialną w ciele, które po śmierci opuszcza, jednak w psychologii oznacza wszystko, co składa się na osobowość - to jest sedno sprawy tytułu mojego bloga.

-Co znajdziecie na moim blogu?
Będę w nim opisywać różne schorzenia, typy osobowości, dużo cennych porad (np. jak walczyć ze stresem, gniewem itp.), testy, jakie znam oraz wprowadzać krótkie opisy książek psychologicznych, które przeczytałam i polecam. Znajdzie się też na pewno słowniczek psychologiczny i wiele innych, (z pewnością) ciekawych rzeczy.

-Co do umiejętności:
Nie jestem prawnym psychologiem. Od 2 lat raczkuję w tym temacie, jednak wiem, że włożę dużo wysiłku i 'miłości' w tworzeniu tego bloga, który na pewno sprawi mi sporo przyjemności, jak i pozwoli wam spędzić tutaj wiele miłych chwil. Przeczytałam kilkanaście książek, aczkolwiek wciąż jestem głodna tej wiedzy - wciąż czytam je i czytam.W przyszłości zamierzam pójść na studia z tego kierunku, ale głównie po to, by rozwinąć się w tej dziedzinie i poznać wiele nurtujących spraw niż po to, aby zostać psychologiem (chociaż to też nie byłoby złe).


Pierwszy temat już po 29 lipcu! Z racji tego, że jestem 800 km od domu.